Как встретишь, так и проведешь. В XIX веке встречу Нового года наши предки отмечали целых две недели тремя обрядовыми застольями. Называли этот волшебный праздничный период Колядами.
 
Алексей Друпов, ведущий научный сотрудник Белорусского государственного музея народной архитектуры и быта:
 
Каляды – гэта такі момант – два тыдні, калі ў нас няма года, як бы на першую куццю ў нас памірае стары год, пад канец Калядаў нараджаецца новы год. Як казалі на Палессе, у нас на Калядах ёсць сем святых дзен, сем полусвятых дзён, калі можна рабіць працу толькі да вечара і то не ўсю, і сем святых вечароў. 
 
Да Васілля прыбіралі цалкам усю гаспадарку, бо лічылася, што прыход Новага года мусіць быць чыстым, вось як у гэты дзень будзе, так і ўвесь наступны год будзе.
 
 
Сердце колядного стола – его блюда, которых всегда было 12. Среди них выделяли главное обрядовое – кутью.
 
Алексей Друпов:
 
Куцця – гэта абрадавая каша, якая варылася з крупы, разведзеная на вадзе з мёдам, макам, маглі дадаваць разынкі або сухафрукты. Кожны абавязкова мусіў з'есці ложку куцці. Куццю трэба было даесці да канца, каб вось гэта доля была на наступны год, каб кожнаму было долі.
 
Еще хозяйки готовили блины с ароматной заправкой из меда и мака. Также незаменимый гость застолья – рыба и, как это ни странно, суп. На Полесье варили борщ, на Витебщине – квас с грибами. К великому празднику подавали овсяный кисель и специальный обрядовый напиток – узвар из меда, трав и сухофруктов.
 
На третье, последнее застолье, которое прозвали щедрым, ели мясо – это время, когда Рождественский пост полностью отменялся.
 
 
Алексей Друпов:
 
Каўбасы розныя, сала. На Калядах на застолле трэба было наесціся. Казалі, што гаспадар мусіць так наесціся, каб не ўстаючы з лавы сваім пузам адсунуў стол. Так як у Новы год сышліся два нашых света, дзяды могуць прысутнічаць разам з намі за гэтым сталом. А недзе гэта трансфармавалася ў такую з'яву, што за стол замест дзядоў запрашалі мароз.
 
Также было принято не убирать колядный стол на ночь для того, чтобы предки смогли отведать праздничные блюда. Магия перехода от старого года к новому породила и огромное количество суеверий. Люди считали, что это мистическое время – лучшее для гаданий.
 
Алексей Друпов:
 
Традыцыі загадваць жаданне на наступны год не былі прыняты. Па-першае, да цябе прыходзіць гурт калядоўшчыкаў, які сам табе жадае ўсё, што табе трэба. Варажылі ў асноўным на сужанага. Выходзілі і абдымалі штакетні. Клалі розныя прадметы і дзяўчына мусіла выцягнуць, якія прадметы яна выцягнула, такое ёй напутствіе.