Прыйдзе шчасця пара залатая: да 115-годдзя Міхася Васілька

Для свайго літаратурнага імя ён узяў назву кветкі, якая даўно стала сімвалам красы Беларусі. Васілёк заўсёды рос на сялянскай ніве побач з коласам. На добрай народнай ніве выспяваў і паэтычны талент Міхася Васілька.

 

Нарадзіўся паэт 14 лістапада 1905 года ў вёсцы Баброўня Гродзенскага раёна ў сям’і лесніка. Звычайнае басаногае дзяцінства, у час імперыялістычнай вайны выехаў з бацькамі ў Расію. Там перажыў рэвалюцыю, Грамадзянскую вайну, скончыў сярэднюю школу. Там памерла яго маці. У 1922 годзе сям’я вярнулася ў мілую сэрцу Баброўню, дзе ўжо гаспадарыў белапольскі рэжым, дзе чакалі малазямелле і беднасць.

 

Свае творы пачаў друкаваць у 1926 годзе. Рэдка які нумар “Маланкі” выходзіў без вершаў Васілька.

 

У 1929 годзе ў Вільні выйшаў першы зборнік паэзіі “Шум баравы”, канфіскаваны паліцыяй. Імя Васілька ведаў у Заходняй Беларусі кожны дарослы. Яго вершы завучвалі на памяць, чыталі на рэвалюцыйных сходках і мітынгах. Паэт стаў адным з пачынальнікаў літаратуры Заходняй Беларусі.

 

Радкамі сваіх твораў ён перадаваў думкі і пачуцці заходнебеларускіх працаўнікоў, цярпеўшых жорсткі нацыянальна-духоўны прыгнёт ва ўмовах рэжыму, апяваў свабоду, з’едліва высмейваў паноў.

 

Міхась Васілёк змагаўся за свабоду і шчасце свайго народа. Самае запаветнае жаданне паэта:

 

 

Яго праследавалі паліцыя, улады, не раз арыштоўвалі, садзілі ў турму. У 1937 годзе выйшаў у Вільні зборнік яго вершаў “З сялянскіх ніў.” У 1939-м Васілька мабілізуюць у польскае войска. Неўзабаве трапіў у гітлераўскі палон, дзе сустрэўся з Янкам Брылём. Ён успамінае, што з асаблівай жорсткасцю і лютасцю фашысты адносіліся да польскіх салдат, і нават Васільку, які прывык да гора і слёз, жыццё ў палоне здавалася пеклам.

 

Летам 1941 года ўдалося ўцячы з палону і дабрацца да родных мясцін. Дома ён уключаецца ў антыфашысцкую барацьбу, становіцца старшынёй Скідзельскага антыфашысцкага камітэта, які аб’ядноўвае 19 груп. У гады вайны вершы паэта змяшчаюцца ў партызанскім друку пад псеўданімам Язэп Гром.

 

У 1944-46 гадах Міхась Васілёк працуе ў Скідзельскай раённай газеце “Чырвоны сцяг”, з 1949 года – у абласной газеце “Гродзенская праўда”.

 

У пасляваенны час выйшлі яго кнігі “Выбраныя вершы” (1950 г.), “Выбраныя творы” (1955 г.), “Зоры над Нёманам” (1963 г.), “Вершы” (1973 г.).

 

Памёр Міхась Васілёк у верасні 1960 года.

 

Праз усё жыццё і творчасць паэт пранёс непагасную любоў да сваёй Радзімы, да свайго народа, да яго культуры, мовы, да бацькоўскай зямлі з яе лугамі, з песнямі жаўрукоў і сярэбраным звонам крыніц. Жыццё яго патухла рана, але на роднай зямлі будуць цвісці васількі. Памяць пра любімага паэта не згасне.

 

У знак памяці паэта адна з вуліц Скідзеля носіць яго імя. А 17 лістапада 1992 года ў Скідзельскім ліцэі быў адкрыты літаратурна-краязнаўчы музей імя М. Васілька. У сакавіку 2018 года музею прысвоена званне народны. 

 

За час існавання музея ў ім пабывала каля 36 тысяч наведвальнікаў. Музей наведваюць навучэнцы ліцэя, вучні школ, настаўнікі, студэнты, майстры вытворчага навучання ПТУ, бібліятэкары, госці нашага горада. Былі ў музеі дэлегацыі з Расіі, Літвы, Польшчы, Германіі, Бельгіі, Галандыі, ЗША.